لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
