تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
بی‌زره رفت به میدان که بگوید حسن است
ترسی از تیر ندارد زرهش پیرهن است...
