آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
