ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت
