سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
بی‌تو چه کند مولا؟ یا فاطمة الزهرا
افتاده علی از پا، یا فاطمة الزهرا
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت
