او آفتاب روشن و صادق بود
گِردش پر از ستارۀ عاشق بود
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
