می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
