ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
این حنجره این باغ صدا را نفروشید
این پنجره این خاطرهها را نفروشید
بفرمایید فروردین شود اسفندهای ما
نه بر لب، بلکه در دل گل کند لبخندهای ما
بیتو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بیخورشیدند
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر