ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
