ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
