ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتش‌دان شده
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
