پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
