سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
