فلک امشب نشان داده‌ست روی دیگر خود را
که پس می‌گیرد از خلق جهان، پیغمبر خود را
چقدر ریخته هر گوشه و کنار، غم این‌جا
نشسته روی دو زانو امام، هر قدم این‌جا
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
سلام فلسفۀ چشم‌های بارانی!
سلام آبروی سجده‌های طولانی!
ای سمت خود کشانده خواص و عوام را
دریاب این سپاه پیاده نظام را
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
