تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
نه جسارت نمی‌کنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
دور و بر خود می‌كشی مأنوس‌ها را
اِذن پریدن می‌دهی طاووس‌ها را
