غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
چشم‌هایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید
