او آفتاب روشن و صادق بود
گِردش پر از ستارۀ عاشق بود
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد
تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟
از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم؟
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید
