نشان در بی‌نشانی‌هاست، پس عاشق نشان دارد
شهید عشق هر کس شد مکانی لامکان دارد
تن خاكی چه تصور ز دل و جان دارد؟
مگر این راه پر از حادثه پایان دارد؟
آن شب میان هاله‌ای از ابر و دود رفت
روشن‌ترین ستارهٔ صبح وجود رفت
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
