تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
