پیشانی‌ات
از میان دیوار می‌درخشد
با یک تبسم به قناری‌ها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بی‌کران دادی
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوان‌ها
ای آن‌که فرا رفته‌ای از شرح و بیان‌ها
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
