ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
لحظه‌اى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّت‌ها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حق‌نما را
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
