رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
این آفتاب مشرقی بی‌کسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعله‌ور شده بود
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
