وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کرده‌اند اردیبهشتی می‌رسد از راه
زهی آن عبد خدایی که خدایی‌ست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبه‌مو
