تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
