یک جلوۀ دلپذیر تکرار شده‌ست
لبخند مهی منیر تکرار شده‌ست
در نالۀ ما شور عراقی مانده‌ست
در خاطره یک باغ اقاقی مانده‌ست
ماه رمضان دیده به ما دوخته است
ماهی که چراغ رحمت افروخته است
در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست
از لطف نسیم، گل شود گلگون‌تر
زیباتر و دلرباتر و موزون‌تر
این قلبِ به خون تپیده را دریابید
این جانِ به لب رسیده را دریابید
از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب
تا دل به سپاس می‌سپاری ای دوست
از نعمت و ناز، بهره داری ای دوست
جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری
