من، دیده جز به سوی برادر، نداشتم
آیینه جر حسین، برابر نداشتم
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟
این سرزمین غمزده در چشمم آشناست
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یکدم سپر شوند برای برادرش
