فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
شد به آهنگ عجیبی خاک ما زیر و زبر
خانهها لرزید و لرزیدند دلها بیشتر
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
تمام همهمهها غرق در سکوت شدند
خروش گریۀ او شهر را تکان میداد
