در این هوای بهاری شدم دوباره هوایی
بهار میرسد اما بهار من! تو کجایی؟
ای چشمهایت جاری از آیات فروردین
سرشارتر از شاخههای روشنِ «والتّین»
زود بیدار شدم تا سرِ ساعت برسم
باید اینبار به غوغای قیامت برسم
آه میکشم تو را با تمام انتظار
پر شکوفه کن مرا، ای کرامت بهار
چشمها پرسش بیپاسخ حیرانیها
دستها تشنهٔ تقسیم فراوانیها
به شیوۀ غزل اما سپید میآید
صدای جوشش شعری جدید میآید