الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
صبوری به پای تو سر می‌گذارد
غمت داغ‌ها بر جگر می‌گذارد
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
الهی الهی، به حقّ پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر
دلم شور می‌زد مبادا نیایی
مگر شب سحر می‌شود تا نیایی
