رباعی | شعر هیأت

رباعی در لغت به معنای «چهارتایی» است و در اصطلاح به شعری می‌گویند که چهار مصراع دارد و مصراع‌های اول، دوم و چهارم آن هم‌قافیه است. وزن معروف این قالب یعنی «مفعول مفاعیلُ‌ مفاعیلن فع» با ذکر «لا حول و لا قوة الا بالله» مطابق است.
در اکثر رباعی‌های موفق، مصراع چهارم برجسته‏‌تر از سه مصراع قبل است و در حقيقت سه مصراع اول، به نوعى زمينه‌‏اى ذهنى براى تکمیل مفهوم مصراع چهارم را فراهم مى‏کنند. رباعی از پرکاربردترین قالب‌های شعر فارسی محسوب می‌شود و بعضی از شاعران بزرگ نظیر خیام نیشابوری و ابوسعید ابوالخیر تنها در این قالب به سرودن پرداخته‌اند.

با هر چه نکویی‌ست، نکو باید شد
سرشارِ زلالِ آبرو باید شد

علی‌اصغر دلیلی‌صالح

حدیث حُسن

رباعی

از مرکب سرکش، تو سواری مَطَلب
یعنی: ز هوایِ نفس، یاری مطلب

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

ای دل به خدا سپرده از روز نخست
ای رفته به راه راست با عزم دُرُست

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

ای آن‌که فراتر از حضور نوری!
با این همه کی ز دیده‌ام مستوری؟!

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

رباعی

در نام رقیه، فاطمه پنهان است
از این دو، یکی جان و یکی جانان است

سیدرضا مؤید

رباعی

در مِهر پیامبر حیات است حیات
در نور هدایتش نجات است نجات

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

پیغمبر اعظم که به عصمت طاق است
در خُلق عظیم شهرۀ آفاق است

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده

محمدمهدی سیار

یادآوری

رباعی

از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی

محمدابراهیم لکزیان

حدیث حُسن

رباعی

تا دل به سپاس می‌سپاری ای دوست
از نعمت و ناز، بهره داری ای دوست

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی

از غنچۀ بوستان، شکوفاتر باش
سرسبز بمان و باغبان باور باش

محمدجواد غفورزاده

رباعی

چون موج، خروشان و پریشان حالیم
دنیا طلبان بی‌پر و بی‌بالیم

محمدجواد غفورزاده

حدیث حُسن

رباعی