کتاب حدیث حُسن (۴۰۰ رباعی الهام یافته از احادیث نورانی اهل‌بیت(علیهم‌السلام)) قدمی کوچک در راستای احیاء این سنت مهم و فراموش شده است. اشعار این اثر بسیار روان و عام‌فهم است و به‌راحتی می‌توان از آن در هیأت و محافل اهل‌بیت(علیهم‌السلام) بهره برد. مزیت دیگری که اشعار این کتاب، نسبت به سایر انواع شعر اخلاقی و تعلیمی دارد، این است که رنگ و بو یافته از کلمات ناب خاندان رسالت است.

شاعر عاشورایی در تابلویی که از عاشورا به تصویر می‌کشد، نباید بر هیچ یک از جزئیات و شاخصه‌های این مصیبت عظیم چشم بپوشد. مظلومیت را باید در کنار اقتدار، ماتم را توأمان با حماسه و غربت را عجین شده با شکوه به نمایش بگذارد. ما اسم این مرثیه را «مرثیۀ با شکوه» گذاشته‌ایم. در این مجموعه، سعی شده از بین مراثی فراوان، آن‌ها که به زعم ما به چنین تعریفی از مرثیه نزدیک‌تر بوده‌اند، تحت یک عنوان یعنی «مرثیۀ با شکوه» گردآوری شوند.

اثر حاضر، دومین مجموعه گزینش و تحلیل بخشی از اشعار هفت شاعر پیش‌کسوت ولایی‌سُراست که با هدف تحقق این وظیفه، تهیه و ارائه شده است. گفتنی است در گزینش اشعار، دو هدف «معرفی شاعران پیش‌کسوت و برجسته‌سازی اشعار فاطمی ارزشمند ایشان» و «تأکید بر این نکته که شعر خوب، کهنه نمی‌شود» دنبال شده است.

آنچه در این مجموعه می‌خوانید، نمونه‌هایی منتخب مدایح فاطمی هفت شاعر پیش‌کسوت ولایی‌سراست. شاعرانی که سال‌های متمادی، دل در گرو محبت آل‌الله(ع) داشته‌اند و ذوق، احساس، توان فنی و سرمایه‌های علمی-فرهنگی خود را خاضعانه در خدمت شعر ولایی نهاده‌اند و امروز حق عظیمی بر گردن همه شاعران و مادحان آل‌الله(ع) دارند.

همان‌طور که در روایات اهل‌بیت(ع) تاکید فراوانی شده است، گریه بر مصائب سیدالشهدا(ع) از فضیلت و اجر بی‌مثالی برخوردار است. امّا آن‌گونه که در سیرۀ معصومین(ع)‌ شاهدیم، والاتر این است که این اشک مقدمه‌ای باشد برای بیان معارف ماندگار عاشورا. کتاب «خون تو پایان نداشت» در آینۀ اشعار خود، فرازی از شعر شکوهمند و عزتمند عاشورا را به تماشا گذاشته است.

شعرآیینی، آینه‌ای است که تجلی‌گاه این حقیقت (مفهوم انتظار) شده است و شاعران آیینی و مدیحه‌پرداز، مسئولیت تاریخی، هنری و اجتماعی بزرگی بر دوش داشته و دارند و همواره تلاش کرده‌اند حقیقت انتظار فرج را در آینه شعرشان متجلی سازند.