شعر هیأت شعر عاشورایی نثر ادبی اشعار مذهبی

ایرانِ من

بختت بلند باد و بلندا ببینمت!
ایرانِ من مباد که تنها ببینمت!

یک عمر روی پای خودت ایستاده‌ای
بگذار چون گذشته سرِ پا ببینمت

زیبای چارفصلِ انار و بهارِ من
بر شاخه‌های شوق، شکوفا ببینمت..

همچون حماسه‌های خودت باشکوه باش
تا هم‌چنان در اوج تماشا ببینمت

پُرحوصله چو خاک خراسان و سیستان
یکرنگ مثل آبی دریا ببینمت

پیش هزار رنگ شغالان شومِ شب
ای شیرِ نر، شکسته مبادا ببینمت

من رأی می‌دهم به تو ای خاک جاودان!
در خاک و خون معرکه حاشا ببنیمت!