ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی

وحی بی مهر تو هرگز بر زمین نازل نشد
بارها پیک سلام از حیِّ سبحان داشتی

پای آن کوه رسالت ایستادی روز و شب
خم نیاوردی به ابرو بس‌که ایمان داشتی

از محبت، از وفا، از صبر، از احسان و نور
در دلت صد باغ گل، صد باغ ریحان داشتی

در نمازی که تو بودی و علی بود و نبی
آسمان را زیر بال خویش پنهان داشتی

روح تو پر می‌گرفت آرام تا عرش برین
گرچه خاطر از غم زهرا پریشان داشتی