ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بی‌تو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور
ای لوای تو برافراشته بر قلّۀ نور
کرده نور رُخَت از پردۀ ابهام، عبور
آتش چقدر رنگ پریده‌ست در تنور
امشب مگر سپیده دمیده‌ست در تنور؟
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعله‌ور شده بود
امشب ز فرط زمزمه غوغاست در تنور
حال و هوای نافله پیداست در تنور
