ای صبح که خورشید به شام تو گریست
آفاق به پاس احترام تو گریست
ماه رمضان دیده به ما دوخته است
ماهی که چراغ رحمت افروخته است
از علم شود مرد خدا حق‌بین‌تر
عطر نفسش ز باغِ گل رنگین‌تر
آنان که به کار عشق، بودند استاد
کردند «ز دست دیده و دل فریاد»
با شمعِ گمان، به صبح ایمان نرسد
بی‌جوششِ جان، به کوی جانان نرسد
هر چند دعای عاشقان پر دارد
زیباییِ پرواز کبوتر دارد
سرچشمۀ فیض، آرزو کن به دعا
تحصیل امید و آبرو کن به دعا
این قلبِ به خون تپیده را دریابید
این جانِ به لب رسیده را دریابید
