عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
با گریه نوشت... با چه حالی می‌رفت
آن توبه‌سرشت... با چه حالی می‌رفت
زیبایی چشمه‌سار در چشمش بود
دلتنگی و انتظار در چشمش بود
شوریده‌‌سری مسافری دلخسته
مانند نماز خود، شکسته بسته...
عید است و دلم خانۀ ویرانه بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا
