بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
از جاری لطف آسمان‌ها می‌گفت
از رحمت بی‌کران دریا می‌گفت
در شهر شلوغ، خلوتی پیدا کن
در خلوت خود قیامتی برپا کن
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
در راه خدا تن به خطر باید داد
در مقدم انقلاب سر باید داد
گه‌گاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده
