خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
سوختی پیش‌تر از آن که به پایان برسی
نه به پایان، که به خورشیدِ درخشان برسی
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترک‌های لب این جاده از قحطی باران است
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
