چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش
این جوان کیست که در قبضۀ او طوفان است؟
آسمان زیر سُم مرکب او حیران است
از «الف» اول امام از بعد پیغمبر علی‌ست
آمر امر الهی شاه دین‌پرور علی‌ست
این شنیدم که چو آید به فغان طفل یتیم
افتد از نالۀ او زلزله بر عرش عظیم
با ذكر یا كریم همه یاكریم‌ها
خواندند با تو یا علی و یا عظیم‌ها
عمری‌ست که دم‌به‌دم علی می‌گویم
در حال نشاط و غم علی می‌گویم
