از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
دختر خورشید و ماه، زهرۀ زهرا
آن که کرامات او گذشته ز احصا
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت
یاعلیُ یاعظیمُ یاغفورُ یارحیم
ماه رحمت باز رفت و همدم حسرت شدیم