بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
با بستن سربند تو آرام شدند
در جادۀ عشق، خوشسرانجام شدند
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
هی چشم به فردای زمین میدوزی
افتاد سرت به پای این پیروزی
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید