هميشه بازی دنيا همين نمی‌ماند
بساط غصب در آن سرزمين نمی‌ماند
از لحظۀ پابوس، بهتر، هيچ حالی نيست
شيرينیِ اين لحظه‌ها در هر وصالی نيست
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
برده‌ام تا بسپارم به دم تیر بدن را
به‌نام آن‌که جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
