حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشتهای!
سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشتهای؟
پس از قرنها فاصله تا علی
نشستهست در خانه تنها، علی
برداشت به امیّد تو ساک سفرش را
ناگفتهترین خاطرۀ دور و برش را
اگرچه در شب دلتنگی من صبح آهی نیست
ولی تا کوچههای شرقی «العفو» راهی نیست
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند