ما خانه ز غیر دوست پیراستهایم
از یُمن غدیر محفل آراستهایم
کجاست زندهدلی، کاملی، مسیحدمی
که فیض صحبتش از دل بَرَد غبارِ غمی
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود