میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی
