کربلا
شهر قصههای دور نیست
دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
نشاط انگیز نامت مینوازد روح عطشان را
تو مثل چشمهای! نوشیده و جوشیده انسان را
باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بیخبر ماندم
چرا و چرا و چرا میکشند؟
«به جرم صدا» بیصدا میکشند
هرچند در شهر خودت تنهایی ای قدس
اما امید مردم دنیایی ای قدس
