خونت سبب وحدت و آگاهی شد
این خون جریان ساخت، جهان راهی شد
علی زره که بپوشد، همین‌که راه بیفتد
عجیب نیست که دشمن به اشتباه بیفتد
الهی به مستان میخانه‌ات
به عقل‌آفرینان دیوانه‌ات
فرو می‌خورد بغض در گلو را
عقب می‌زد پَرِ هر چه پتو را
وضو گرفته‌ام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زده‌ام تا كه از منا بنویسم
