گفتند به من که از سفر می‌آیی
من منتظرم، بگو اگر می‌آیی
ای لوای تو برافراشته بر قلّۀ نور
کرده نور رُخَت از پردۀ ابهام، عبور
کوچه‌هامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
کارش میان معرکه بالا گرفته بود
شمشیر را به شیوهٔ مولا گرفته بود
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش
