سر می‌گذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بی‌کرانت
فرق دارد جلوه‌اش در ظاهر و معنا حرم
گاه شادی، گاه غم دارد برای ما حرم
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سال‌های غربت مولا برادرند
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی می‌روم سوی گناه دیگری
هشدار! گمان بی‌نیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهره‌سازی نکنیم
چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشک‌های بی‌صدا گفتم حسین
