به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارَسا؟
به کدام جلوه بجویمت؟ متعالیا و مقدّسا!
کسی از باغ گل آهسته مرا میخواند
تا صفا، تا گل نورسته مرا میخواند
آزادیام اینکه بندۀ او باشم
در سینه دل تپندۀ او باشم
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
گل، دفتر اسرار خداوند گشودهست
صحرا ورق تازهای از پند گشودهست